Starry, starry nightPaint your palette blue and grayLook out on a summer's dayWith eyes that know the darkness in my soulShadows on the hillsSketch the trees and the daffodilsCatch the breeze and the winter chillsIn colors on the snowy, linen landОдод асгарсан шөнөөрХөхөлбөр, саарал өнгөө бэлдээдЗуны өдөр гадагш хараарайСэтгэл доторх уй гунигийг тольдон хардаг нүдээрээДаваа толгодыг сүүдэрлүүлэнШаргал дэлбээ, моддыг таталган зураарайСэвшээ салхийг өвлийн жавартай ньЦасан дэвсгэртэй зотон хөрсөн дээр өнгө ялгарууланханNow, I understand what you tried to say to meAnd how you suffered for your sanityAnd how you tried to set them freeThey would not listen, they did not know howPerhaps they'll listen nowХэлэх гэсэн үгийг чинь би одоо л ойлгож байнаСаруул ухаан чинь хэрхэн шаналж байсныгОюун бодлоо чөлөөтэй нисгэх гэж хичээснийг чиньХүмүүс чамайг сонсоогүй, яаж гэдгээ мэдээгүйХарин одоо л ойлгох бизээStarry, starry nightFlaming flowers that brightly blazeSwirling clouds in violet hazeReflect in Vincent's eyes of china blueColors changing hueMorning fields of amber grainWeathered faces lined in painAre soothed beneath the artist's loving handОдод түгсэн шөнөөрГал мэт дүрэлзсэн шаргал цэцгүүдНил ягаан мананд хуйлран мушгирах үүлсВинсентийн цэнхэр нүднээ тусах ньТуяаран хувирах өнгөнүүдХув шар тариалангийн талбайТуйлдаж үрчлээтсэн нүүр царайЗураачийн уран гарын аясаар аргадууланхан...Now, I understand, what you tried to say to meHow you suffered for your sanityHow you tried to set them freeThey would not listen, they did not know howPerhaps they'll listen nowХэлэх гэсэн бүхнийг чинь би одоо л ухаарч байнаСаруул ухаан чинь хэрхэн шаналж байсныгОюун бодлоо чөлөөтэй нисгэх гэж хичээснийг чиньХүмүүс чамайг сонсоогүй, яаж гэдгээ мэдээгүйХарин одоо л ойлгох бизээFor they could not love youBut still your love was trueAnd when no hope was left insideOn that starry, starry nightYou took your life as lovers often doBut I could have told you, VincentThis world was never meant for oneAs beautiful as youТэд чамайг хайрлаж чадаагүй чЧиний хайр чин үнэн байсанХамаг найдвар тасарсан тэр л мөчидХаранхуй, одод түгсэн тэр л шөнөХайртай хосууд шиг чи амьдралаа егүүтгэсэнГэхдээ би чамд хэлж чадах байсан, Винсент ээЭнэ орчлон чам шиг хүнд зохихгүй гэжЧам шиг үзэсгэлэн төгөлдөр нэгэндStarry, starry nightPortraits hung in empty hallsFrameless heads on nameless wallsWith eyes that watch the world and can't forgetLike the strangers that you've metThe ragged men in ragged clothesThe silver thorn of bloody roseLie crushed and broken on the virgin snowОдод асгарсан шөнөХоосон өрөөнд өлгөөтэй хөрөг зургуудНэргүй ханан дах жаазгүй цээж зургуудХорвоог хараад мартаж үл чадах нүднүүдТааралдаж байсан үл таних хүмүүс шиг чиньНоорхой хувцастай навсархай эрчүүдЦуст сарнайн мөнгөлөг өргөсШинэхэн цасан дээр няцарч хаягджээNow, I think I know what you tried to say to meHow you suffered for your sanityHow you tried to set them freeThey would not listen, they're not listening stillPerhaps they never willХэлэх гэсэн санааг чинь би одоо л мэдэрч байх шигСаруул ухаан чинь хэрхэн шаналж байсныгОюун бодлоо чөлөөтэй нисгэх гэж хичээснийг чиньХүмүүс чамайг сонсоогүй, одоо ч сонсохгүй хэвээрМагад хэзээ ч үл сонсох бизээ
Ван Гогд дурлаад олон жил болж бгаа, энэ дууг орчуулах юм сан гээд олон жил бодож явсан, өнөөдөр, Вашингтоноос Нью-Иорк явах галт тэргэнд биелүүлэх шанс тохиолоо. Хамгийн гол нь өчигдөр Van Gogh Exhibition : The Immersive Experience -г үзэхэд төрсөн гайхалтай мэдрэмжүүд, цуг үзсэн хүнтэй ид шидийн юм шиг сонин тохиолдлоор тааралдсан гэх мэт олон фактор нөлөөлөөд it's now or never гээд л машиндчихлаа. Мөр толгой холбох гэж оролдсонгүй, угаасаа би чадахчгүй биз, харин яг мөр тус бүрийг нь дарааллаар нь орчуулав, бас их уянга яруу утга төгөлдөр буулгах гэж мэрийсэнгүй, зүгээр л сэтгэл доторх мэдрэмжээ эргэн сэргээж байгаад л, тэр чигт нь шингээхийг хүслээ. Угаасаа энэ дуу Ван Гогийн зургуудыг харахад, түүний тухай бодоход төрдөг тэр их гунигийг төгс илэрхийлдэг үгтэйм шиг санагддаг. Өчигдөр үзэсгэлэн үзэж байхад яг тэр гуниг, гэхдээ хэд дахин хүчтэй давалгаагаар цээжинд долгиолж байсан. Энэ дууны үг шиг, би Винсент Ван Гогийг илүү сайн ойлгох шиг, зовлон шаналалыг нь мэдрэх шиг санагдсан. Монгол орчуулгыг нь уншаад бас тэгж мэдрээсэй гэсэн чин хүслээ ийнхүү үлдээлээ.
Цуг үзсэн хүний тухай цөөн үг. Уран зураг үзэх гэж гурилддаг байснаа мэдсэн шүү. Зургаас төрсөн мэдрэмж нь барим тавим тод, бас тэрийгээ илэрхийлж гаргаж байгаа нь биширмээр хүн бнлээ. Би бол огт юу ч мэдэрдэггүй хөлдүү төмс бол арай биш, гэхдээ ихэвчлэн өнгөцдүү, дотогшоо гүнзгий оруулж мэддэггүй, ихэнх нь буцаад ойгоод гарчдаг, төрсөн мэдрэмжээ илэрхийлэхдээ бүр дутмаг гэдгээ ойлгосон. Яджаахад их удаан реакцтай, дандаа хэзээ хойно бодож бодож жоохон юм шахаж гаргадаг нь энэ блог дээр үлдэх юм даа. Тэгээд ч болсон үлдээж байх хэрэгтэйм байна, ер нь тэгээд урлаг мэдрэх, түүнийгээ илэрхийлэх ч бас нэг төрлийн эрдэм бизээ, мэдрэмжийн тэмтрүүлээ хөгжүүлж, антеннаа илүү урт сунгаж дасгалжуулж байх!
Амьдрал бол хэлхээстэй дурсамжуудын цуглуулга, өчигдрийнх шиг шигтгээ болон үлдэх мартагдашгүй дурсамжийг бэлэглэсэнд мааш их талархаж байгаа, хүнд хэрхэн сайхан дурсамж үлдээх, тухайн цаг мөчийг бүрэн ашиглахыг ухаарчихсан хүн байна лээ. Би өөрийгөө тэгж сурч байгаа гэж бодсон бас л болоогүй түүхий юмөө. Яг одоо цаг дээр байх үед нь юунд ч юм баригдаад эсвэл хойш тавиад, өнгөрсөн хойно тэгдэг байж, ингэдэг байж гэж харамсаад л.
😍
ReplyDelete