Залуу байсан үеийн дурсамжтайгаа уулзав. Олоон жилийн дараа...
Амттай кофе авч өгсөнд, бас дардаг "юм" дээр 3 тамга даруулж өгсөнд, цаг заваа гаргаад ирсэн сэтгэлд нь баярлалаа.
Хамгийн гол нь, хожим дурсахад гялалзан гялтганах шигтгээ мэт дурсамжийг хамт бүтээлцсэнд нь, эргээд уулзахад дотно бөгөөд дулаан мэдрэмж төрүүлсэнд нь, миний мартсан "Би"-гийн хэлтэрхийг санаж үлдсэнд нь, холбоо тасралгүй энэ блогийн хамгийн идэвхтэй уншигч байдагт нь баярлалаа.
Амьдралыг туулаад дуусахад, хэдэн дурсамж бодолд үлдэж сэтгэл бүлээцүүлэх бол? Хэзээ туулж дуусахаа ч мэдэхгүй байж олон юм бодоод байх дэмий л дээ. Ер нь тухтай суугаад бодож дурсаж суух зав гараачүү гүйчүү бүүмэд.
Хүмүүс хоорондын харилцаанд үй олон эмоц, мэдрэмж үүсдэг. Цаг хугацааны эрхээр, бүх эмоц арилж дуусахад, ТАЛАРХАХ мэдрэмж л үлддэг юм шиг. Талархах зүйл үлдээгээгүй хүн бол дурсамжаас арчигдсан гэсэн үг ккк.
Маргаашийн төрсөн өдөрт нь урьдчилан мэнд хүргээд, доорх дууг зориулъяаа :)
