Remember the 2022 /Art Gallery/

2022 оныг өөрийнхөөрөө, хүссэнээрээ, дүүрэн өнгөрөөж чадаж байгаадаа баярлаад.

Санаанд үлдэхүйц үзсэн харсан дуулснаа тэмдэглэе гэж бодов.

Биен дээрээ будаг түрхэж байгаад зурдаг уран бүтээлч. Содон, өвөрмөц. Зургуудын тайлбар нь бүр сонирхолтой санагдаж бсан.

Хавар дулаараад, ажлаа тараад шууд харимааргүй гэгэлздэг үе байдаг даа. Уг нь УБ-д амьдрахын давуу тал нь уруу татаад уулзах найз ойрхонд байдагсан, гэхдээ тавдах өдөр бол үнэндээ олдохоо больсон байналээ. Тэгээд ганцаараа ч хамаагүй, хаана ямар үзвэр бн гээд хайтал АНУ-д амьдардаг зураачийн үзэсгэлэн Занабазарын нэрэмжит музейд гараад дуусч байхтай тааралдаж, хаалгаа барихынх нь өмнөхөн очиж үзсэн. Замдаа бас бороонд хальт норсон, чийг үнэртээд л рома байсан нь санаанд үлджээ. Абстракт Экспрессионизм гэдэг төрөл. Тод өнгөнүүд, шууд энэ тэр гээд хэлчих боломжгүй хэлбэр дүрсүүд нь оньсого шиг, гоё санагдсан.

Намар дөхсөн, налгар дулаахан өдөр, цайны цагаараа БлүМонд байдаг Norphei Gallery очиж үзсэн "Мy Ulaanbaatar". Зураачийн нэр С.Пүрэвхүү. Өдөр бүр хардаг гудамж, талбайгаа гоё өнгө, тосон будгаар харахад уярам, сэтгэл хөдлөм бсн. 

Бас л Хаан Галлерид. Д. Азжаргал гэдэг зураачийн үзэсгэлэн. Шүдний эмнэлгээ сольсоны ачаар энэ галлерид очих жим тасрахгүй нь бололтой. Орчин үеийн хүмүүсийн амьдралаас салгахын аргагүй болсон элементүүдийг сэдэв сэдвээр нь цохон онцолж зурсан, гоё шийдэлтэй, гоё өнгөтэй /би ер нь тод өнгөнд нүдээ өгчихсөн хүн/ зургууд. Шүдний эмнэлгээ сольсон тухай түүхийг "бүх юм" дууссаны дараа тусад нь жич бичнээ. 

Далай доорх амьдрал ч юмуу, бороон дуслууд бөнжигнөх мэт арга барилаар зурдаг залуухан зураач А.Дөлгөөний үзэсгэлэн. Уусах, сарних, хоромхон зуур гэрэлтээд мартагдах мэдрэмж...

Уйлмаар

 Яг одоо, уйлмаар романтик цас хаялж байна.

Уйлах болон гуниглах, бусад олон мэдрэмжийн нэгэн адил, хүнд үе үе төрж болох, байх л ёстой зүйл бизээ. Би дунджаар сардаа нэг удаа асгартал уйлах хэмнэл, хэрэгцээ байдаг. Өнөөдөр яг тохироо нь бүрдсэн байна, даанч нэгд ажил дээрээ бн, хоёрт орой жүжиг үзнэ, тэхээр нүдний будгаа арилгамааргүй. Хүссэн үедээ, хаа байгаа газраа уйлах нь хүртэл боломжгүй болчихдог томчуудын амьдралаа гэж... 

Систем дээр planned maintenance/төлөвлөгөөт засвар үйлчилгээ гээд хийгддэгэрхүү л юм даа. Хааяадаа төлөвлөөгүй байхад шууд асгарах үе бас байнаа. Уйлсны дараа цээж цэлмээд, сэтгэл онгойгоод, бүх асуудал яг restart хийсэн компьютерийнх шиг хэсэгтээ далд орж, тархи = CPU сэнгэнэтэл дээд хүчин чадлаараа ажиллаж эхэлдэг :) Гэснээс аливаа техникийн асуудлын 80% нь унтраагаад асаахад шийдэгддэг. Уйлсны дараа бас сэтгэлийн ачааны 80% нь хөнгөрсөн мэдрэмж төрдөг байх шүү бараг. 

Гуниглах ба гутрахын ялгааг мэдэрдэг болсон бнлээ. Миний хувьд сэтгэл гутрал ихэвчлэн тодорхой шалтгаангүй, хэзээ ч дуусахгүй мэт, хамаг бие дээр хүнд жингээрээ дараад байх мэт чадал барсан мэдрэмж байдаг бол, гуниглах нь яг юунаас болсон бэ гэдгээ мэддэг, эхлэл өрнөл төгсгөлтэй, бас бараг enjoy хийчмээр хөнгөхөн байдымшиг. 

Өнөөдөр харин жоохон "холимог хуурга" байна уу даа. Гуних шалтгаан хэд хэд байна. Эхлээд мэдээж цас хаялж буй нь. Удаах нь уржигдар тааралдсан эртний танил минь. Хальт гэгэлзэж, догдолж, хамтдаа хуваалцсан дурсамжийн чихрээ хааяа нэг амталж явсан хүн. Эрс өөрчлөгдсөн дүр төрхөөс илүү, дотор хүн нь танигдахын аргагүй шал ондоо болчихсон нь гунигтай. Хэн нэгний буруу биш, угаасаа л амьдрал гэдэг ийм. 

Моддын дээр цас орно

Өнгө нь хувирсан сүүлчийн навчис

Өвдөж байгаа болвуу, гуниглаж байгаа болов уу?

 

Агуу их нам гүм - цас

Агуу их нам гүм - цас

Агуу их амьдрал - нулимс

Агуу их үхэл - намар

Аль алинаас нь би харцаа салгаж чадахгүй нь

Моддын дээр цас орно

Зүрхнээс нь минь нэг нэгээрээ одож буй хүмүүсийн төлөө

Навч шиг тасран одож буй тэдний төлөө

Зүйрлэшгүй их шаналсан минь өчигдөрийнх, зуных ...

Моддын дээр цас орно

Харин одоо цээжинд минь аль хэдийнээ гэрэл

Хачин нам гүм цас моддын дээр

 

/Л.Ө./

Энэ шүлгийг 10 жилийн өмнө бас оруулж байжээ. Мартсан байна. Давтаал оруулчиж. Мартагдах, давтагдах, ижил мөртлөө өөр мэдрэмжүүд. Цас орох бүрт санагдаад байхгүй хэрнээ 10 жилийн зайтай санагдах хэн нэгэн. Дахиад хэдэн удаа ийм цас орох бол, дараа нь би гэдэг хүн хумхын тоос болох бол ккк.  

Soulmate

 Энэ нэрээр блог бичиж эхэлснээс хойш нэгэн "жаран" өнгөрчээ :p

Яг тодорхойлж хэлж мэдэхгүй мөртлөө гоё санагдаал блогоо нэрлэж байлаа. Саяхан подкаст сонсож байтал Сексцагаанбогд /тухайн үеийн/ найз охинтойгоо soulmate-г ингэж тодорхойлсон гэнэ :

Physically, emotionally, mentally f*ck болж чадаж бвал...

F*ck гэдэг үгийг хэрэглэсэн л болохоос, холбогдож, ойлголцож, нэгдэж чадаж байвал soulmate. Бие махбод, сэтгэл зүрх, оюун ухаанаараа... 

Мэдээлэл технологи, холбооны онолоор бас тайлбарлаж болох юм бнлээ. Холбоо харилцааны 7 давхарга буюу 7 layer гэж байдаг. Доод хэсэг нь physical, дээшлэх тусмаа logical. Олон layer-р холбогдох тусам бат бөх харилцаа байдаг. Physical layer нь энгийн бүтэцтэй, hardware-тэйгээ нягт холбоотой байдаг бол дээшлэх тусам илүү ярвигтай, олон төрлийн протоколууд холилдох ба resource management, алгоритм, тархи толгойгоо ажиллуулах шаардлага ихэсч ирнэ. Харин software учраас уян хатан, ямар нэг hardware-с хамаарал багатай. 

Он цагийн явцад технологи үргэлж шинэчлэгдэж, харилцан зөвшилцөж, холбоогоо үргэлжлүүлэхийн тулд зэрэгцээд л өөрчлөгдөх хэрэгтэй болдог. Нэг тал нь хуучнаараа үлдчихвэл холбоос тасрах эрсдэлтэй. Цуг байгаа хэрнээ ганцаардах, яриад байгаа хэрнээ өөр өөр хэл хэрэглэж байгаа мэт үл ойлголцох, сэтгэл зүрх эсвэл оюун ухаан хоосон зайд тэмтчих мэт мэдрэмж... Холбоо тасарчаад байхад огт анзаарахгүй яваад байдаг нэг тал бас байх...

100% soulmate, насан туршийн soulmate гэж байдаггүйтэй аль хэдийн эвлэрсэн. Тухайн цаг мөчид, орон зайд, 51%-с дээш ойлголцол байхад л хаваажид байх. Үлдсэн орон зайг дурсамж, ном уран зохиол, дуу хөгжим, нийгмийн бусад харилцаа нөхөж явдаг юм шиг.