Хэсэгхэн зуур

Нээх сайхан өглөө байна. Сэтгэл дотор нэг тийм баяр төрөх гээд ч байгаам шиг, тэгснээ болькээд ч байгаам шиг. Бяцхан мэдрэмжээ блог дээрээ бичмээр санагдаад ороод ирцэн, яг юу гэж бичихээ мэдэхгүй л сууж бн.

Охины хүсэл мөрөөдлийн тухайд хүлээхээс өөр арга зам гарц алга дөө. Хүүхэд өсгөнө гэдэг байшин барихтай л адил, гэхдээ өдөр бүр нэг тоосго нэмж өрдөг урт удаан үйл явц юм. Дандаа ойрхон байхаар байшингаа деталийг нь анзаараад том зургаараа ямаршуу барилга сүндэрлэж байгааг анзаарахгүй явдаг бололтой. Хааяа нэг холоос томоор нь харж, ерөнхий чигээ авчихаад л өдөр бүрийн өрөлтөө хичээнгүйлэн хийх л ээж аавын үүрэг. Чухам ямар хэлбэртэй ямар зориулалттай хэр хэмжээтэй байшин гарах нь барилгачингаас хамаарах хэрнээ бас хүүхдээс өөрөөс нь илүү шалтгаалдаг ч юм шиг. Би хүүхдээ миний алдааг битгий давтаасай гэж хүсэх хэдий ч хүүхэд өөрийнхөө алдааг гаргах л болно, бас тэрнээсээ сурч өөрийнхөө амьдралаар амьдрах болно. Хэт их чармайгаад ч, бас бүр зөнд нь хаяад ч хэрэггүй, тэнцвэр балансыг нь тохируулах л хэрэгтэй, хэцүүхэн ажил юм даа.

Гэснээс онгод орно гэдэг нь допамин гэдэг даавар ялгарах гэсэн үг юм шиг бнлээ шд. Мансууруулах бодис анх удаа хэрэглэхэд допамин асар ихээр ялгарч тухайн хүн бөөн эрч хүч, онгод хүслээр цэнэглэгддэг. Ингэхэд тархины нийт допамины 80-90% нь нэг дор зарцуулагдаад дуусчдаг гэсэн. Дараа дараагийн удаагийн хэрэглээгээр анхных шигээ их таашаалыг мэдрэхийг хүсэвч тэр нь боломжгүй. Харин уураг тархи хордож, гэмтэж, устаж эхэлдэг. Сүүлдээ бүр допамин ялгаруулдаг хэсэг нь ажиллагаагүй болдым шиг бгаан. Оронд нь айдас, түгшүүр төрүүлдэг дааврууд ихээр ялгарч дахин мансуурч байж л сэтгэлээ түр амраадаг тамын тойрогт ордог.

"Beautiful boy" уншиж байхдаа иймэрхүү юм ойлгож авсын. Сарын тэмдэг ирэхийн өмнөх 7 хоногт ихээр ялгардаг даавруудаас болж идэмхий мангас болдогоосоо залхаад, аргалдаг ямар нэг эм байдаг болуу гэж боддог байлаа. Тэгсэн бараг мансууруулах бодис хүсээд байсым бишүү. Хоолны дуршил дарах эмнүүд ч бас донтуулдаг элдэв гаж нөлөөтэй бдаг.

Манай улс 6 сар хилээ хаалаа. Бүтэн хагас жилийн турш ингээд байж болдог л юм байна. Өмнө нь ёстой төсөөлж байсангүй. Эхнээсээ ЗГ, УОК-н арга хэмжээг /дотроо/ эсэргүүцэж байсан болохоор бусдаас өөр үзэл бодолтой амьдрах энэ нийгэмд ямар хэцүү вэ гэдгийг жоохон мэдэрлээ шд. Тэгээд сошиал медиагаар юм бичих, эсвэл хүнтэй уулзах ярихаас зайлсхийдэг болдым байна. Хүн амьтан орж хараад элдвээр хэлээд байхгүй эндээ л хааяа бичих амар амгалан санагддаг болжээ.


Ажил дээр юм бичих гэхээр ингээд нэг нь орж ирээд хамаг допамин үргээгээр хаячдымаа. Дараа үргэлжлүүлий.

Өсвөр насны хүүхэдтэй хүмүүст

өгөх зөвлөгөө алгаа асуух асуулт байнаа.

Миний блогийн номер нэг уншигчийн сэтгэгдэл яг загатнасан газар маажлаа л даа.

хүүхэд гэснээс одоо асуудал дагаад томорно гэхдээ өөрийгөө бүхнийг чадагч дүрээсээ гаргаад асуудал шийдэлийг нь өөрт нь үлдээх гэж хичээгээрэй

Хүмүүс хааяа надаас асуудын, хүүхэд нь IT-р сурдаг, сурах гэж байгаа, яахуу ийхүү ямар чиглэлийг сонгох уу нтр гээл. Надад болохоор жижүүрийн хариулт байдаг. Хүүхэд чинь өөрөө шийдэх хэрэгтэй, ээж аав нь урдуур нь орж бүх юмыг шийдэж өгөх буруу нтр гээл. Өөрөө ч бас ингэж боддог.

Аа гэтэл, яг өөрийнхөө хүүхэд дээр ирэхээр хүн шал өөр болчдын байна. Охиноо 8-р анги төгсөхөөр нь янз бүрийн сайн гэсэн сургуульд шалгалт өгүүлмээр, цаашлаад аль нэг чиглэлийг нь дагнуулаад хөгжүүлмээр, янз бүрийн сургалт дамжаанд хамруулмаар байна л даа. Бас сайн дурын ажил, урлаг спортыг ч орхигдуулмааргүй. Бүр энэ тухай бодохлээр аймаар онгод ороол, интернетээс бөөн мэдээлэл ухаж судалгаа шинжилгээ хиймээр санагдаал хүн амьтнаас асууж сураглах дур хүсэл оргилоол, шууд төлөвлөгөө гаргаад явчмаар. Дараа нь тэгээл гадаад руу сургууль соёлд явахад нь хэрэгтэй бүх зүйлсийг нь бэлдэх чин хүсэлтэй.

Сүүлийн хэдэн жил нялх хүүхдэд дарагдаад том охиндоо анхаарал хандуулж чадаагүй л дээ. Карантин зарласнаас хойш 2 дүүг нь  харуулаад хичээлийг нь ч бараг хийлгээгүй. Ойрноос харин миний хур их ядаргаа багасаад, өнөө оволзсон их идэвх сэргэж эхэллээ. Математикийн нэмэлт давтлага нтр судлаад эхэлцэн, аминдаа өөрөөр нь хүсүүлээд, тэр гоё сургуульд тэгж бэлдэж байгаад орчмоор байна, ээж та надад туслаач гэж хэлүүлэх гээд...ирээдүйн хүсэл мөрөөдөл, чиг хандлагынх нь тухай яриа өдөж үзлээ л дээ.

Тэгсэн даанч тоймтой хүсэж мөрөөдөж байгаа юм алгаа. Ёстой учраас л сургуульд явдаг, ээжийн хэлээд байдаг "сайн" сургуульд орвол "сайн" юм чинь л хэрэгтэй.... гэх мэт. Заавал тэр сургууль биш гэхэд өөр ямар нэг юм хүсэж тэмүүлдэг юм болуу гэсэн огт тийм зүйл бхгүй гэнэ. Өөрөө хүсэж тэмүүлсэн зүйлдээ хүн бүх чадлаа шавхан зүтгэдэг болохоор ямар нэг юмыг чин сэтгэлээсээ хүсээсэй гэж бодох юм. Гэтэл юу мөрөөдөж байгаагаа мэдэхгүй, мөрөөдлөө олоогүй гээд зүгээр зөнд нь орхиж бас болохгүй санагдаад, цаг хугацаа алдах юм шиг адгуу зан хөдлөөд байх.

Өөрийнхээ хүүхэд насыг санахлээр, амттан шимттэн олддоггүй тарчиг үед өссөн болохоор, элбэг дэлбэг сайхан харагддаг "гадаад улс" руу л явахыг мөрөөддөг байж. Харин хүсэл нь биелээд гадааддаа очсоны дараа, дараагийн зорилго тэмүүллээ олж чадалгүй урсгалаараа амьдарсан санагдаад байгаа. Залуу насны хайран цаг хугацаа, боломжийг тэгсгээд өнгөрөөчихсөн мэт. Тэхээр хүн том жижиг гэлтгүй олон мөрөөдөл, зорилготой байх нь урагшлахад нь яалтчгүй хэрэгтэй санагдаад байгаан. Эсвэл урсгалаараа амьдрах ч бас зүгээр, заавал нэг юм руу зүтгэж зүдрэх нь дэмий ч юм уу.

Яг яах ёстойн болоо???

4-р сарын тойм

Юу юугүй 4 сар дуусчихлаа.

4 сарын 2-нд том охин маань 13 хүрч, албан ёсоор TEENAGER болов. Хүүхэд өсөж томрох гэдэг заримдаа итгэмээргүй санагдах юм. Яахын аргагүй надаас тасарсан үр хэрнээ бие хаа, ухаан бодол нь намайг дуурайгаагүй, шал өөр ч юм шиг. Багадсан, голсон хувцас нь эргээд над дээр буудаг үе ирсэн дээ хөөрхий ккк.

Ажлын онцлогоос шалтгаалаад нилээд хожимдож "гэрээс ажиллах" горимд шилжлээ. 7 хоногийн 2-3хан хоногт ажилдаа ирэх надад бол таалагдаж байна. Ажил багатай, гэртээ байх хугацаа ихэссэн болохоор өөрийгөө бодох цаг зав гарч эхэлж байна. Ходоод гэдсээ дурандуулаад, цөс өтгөрөлттэй байна гэсэн тул амьдралдаа анх удаа цөсөө угааж үзлээ. Төрөхийн хүндрэлээс үүдэлтэй зарим нэг асуудал байсан тул хагалгаанд оров. Далиманд нь бага охиноо хөхнөөс гаргав. Миний ядраад байсан нэг том шалтгаан энэ байсан бололтой. Шөнөдөө сайхан унтаж амраад, өдөр нь эрч хүчээр дүүрэн янзтай байнаа. Одоо л нэг өөрийнхөө биеийг эргүүлэн авч байгаа мэт мэдрэмж!

Эмнэлэгт хэвтэх хугацаандаа Нетфликсийг хашрааж баахан сериал үзэж дуусгав.

Торонтод амьдардаг солонгос гаралтай гэр бүлийн тухай комеди. Тархиа амраангаа үзэхэд таарсан, хөгжилтэй, бас со канад гээд амьдарч байсан газрууд гардаг болохоор илүү татагдаж үзсэн.

Англи жүжигчид Холливудынхнаас арай өөр, өвөрмөц төрхтэй байдаг тэ. Сизон 1 нь бол маш их таалагдсан, 2 нь харин арай суларсан юм шиг. Хэдий teenager oriented сериал ч гэсэн надад хүртэл мэдлэг болохоор агуулга бас бнлээ.

Үргэлжлүүлээд нэг со кино үзчихсэн чинь энэ хүүхдэд крашлаа хаясаан. Тус бүр нь 16 ангитай 3 цувралыг өдөржин шөнөжин үзэж дуусгаад. Ерөнхийдөө нэг томъёо байдаг, эмэгтэйчүүдийн сэтгэл зүрхийг догдлуулдаг. Яг л тэр дагуу хийгдсэн цувралууд, өч төчнөөн кино үзэж хэр баргийн өдөөгчинд ажрахаа байсан хашир толгой би хүртэл гэнэ алдаж зүрхээ өгчлөө хаха. Энэ маань яджаахад нээх оворгүй. Уг нь надаас 9-хөн дүү, гэтэл бараг 10 жилийн сурагч шиг царайтайн, ядаргаатай.

Хэвтэхээс өмнө "Beautiful Boy" гээд ном уншсын. Хүү нь мансууруулах бодисонд донтсон эцгийн бичсэн ном. Дараа нь тэр донтсон хүү нь өөрөө бичсэн "Tweak: Growing up on methamphetamine" гээд номыг нь уншсан. Эцэг эхчүүд бид хүүхдээ сайн мэддэг гэж боддог ч, үнэндээ тэгж бардаж болохгүйн байна гэж бодсон. Нөгөө талаар, хүн ямарваа нэг зүйлд донтох санасныг бодоход маш амархан, жишээ нь би ФБ-д аймаар донтсон байсан, дараа нь одоо энэ солонгос жүжигчинд донтчлоо! Тэхдээ тоглоомгүй, донтсон хүний гэр бүл, ойр орчмын хүмүүс ямар их сэтгэлийн зовлон шаналал дунд амьдардгийг хэн хүнгүй бага сага мэдэрч амссан байдаг болохоор энэ номыг бөөн түгшүүр дунд л уншиж дуусгасан даа.

Одоо харин киног нь олоод үзчмээр байна.

Амазоноос энэ номыг авч уншлаа. Монгол охин америкт хэрхэн дасан зохицож амьдралаа босгосон тухайгаа, амжилттай яваа цагаач бизнесмэнүүдийн түүхтэй уяж бичсэн, богинохон гэгээлэг ном. Англиар жинхэнэ water snow бичсэн байна лээ. Атаархмаар.