Буцаж ирэв

Оффлайн ертөнцөөс блог ертөнц рүүгээ эргэн ирэв.
3 сарын 22-нд төрөөд бас нэгэн хайрын бурхантай болсоон.
Өдөр шөнө хоёр тэнцдэг саак өдөр :)

2, 3-ын ялгаа юу байхав гэдэг хүмүүст хэлэхэд, ялгаатайм байлээ шүү бүр мааааааш их ялгаатайм. Ялангуяа хоёр бага нь ойролцоо, жижигхэн болохоор заримдаа ч тэвчээрийн утас нимгэрч сэмрээд тас тас үсэрчээл байдгийн байна. Гэхдээ амьдрал гэдэг аналог мөртлөө дурсамж гэдэг дижитал юм болохоор, тухайн үедээ тасралтгүй үргэлжлэх ядаргаант цаг хугацаа шиг санагдаж байвч, эргээд бодохоор хааяа хааяа л хэцүү, ихэнхдээ бөөн хайр, бөөрөнхий хайр, инээд хөөртэй мөчүүд л санах ойнд хадгалагдан үлдсэн байхымөө.

Одоо тэгээд одонгийн 4 дөх хүүхдээ гарга гэдэг хүмүүст бас хэлэхэд, тэртэй тэргүй эгдүүтэй хөөрхөн энгэрийн зүүлт нь байна, одон медаль огтоос хэрэггүй, thanks but no thanks!

За тэгээд сүүлийн 5 жил тасралтгүй хамаг бие сэтгэл маань ЭЭЖ төлөв/mode дээрээ тавиастай байгаа болохоор блог дээрээ бичих утга уянга, дурлал догдлолын санаа оноо байхгүй болчихсөөн. Өмнө нь яаж эмордог дэмийрдэг байснаа санахаар ичиж бас гайхдаг болцышд. Дотны найз маань дурлаж гэгэлзсэн амьтан, ганцаардаад байна, санаад байна энээ тэрээ гэнгүүт би өөдөөс нь ганцаардах юмсан, хаа ч явсан 3 жижигхэн мөр хашгирч орилон, шулганан дагаастай (энэ шүлгийг зохиосон яруу найрагчид дуртай, харин эхнэрт нь дургүй) гэх жишээний...

Блогийн хоёр найз маань эргэж ирэхдээ юу ч хамаагүй бичээрэй гэсийм л даа. Бичихийн тулд онгод хэрэгтэй, дээр дурдсанчлан дурлалын онгод намайг мартаад эсвэл би түүнийг мартаад бид хоёр ер нь өөр өөр гариг дээр амьдраад олон жил болсон болохоор дуудаад даллаад ирэхээ больсоон. Харин хүүхдийн тухай сэдвээр бол онгод өөрөө судсаар лугшиж байдаг тул дуудах ч хэрэггүй нүд нь гялалзаал чих нь дэлдийгээл дайраад орчдым. Энэ тухайгаа бичиж байя л гэж бодоод бн.

Өөр ч тайван дөө